Ook dit jaar hadden we voordat de film startte de veldloop, om toch nog even de benen te strekken.

Een toch langs de Rotte waarbij er punten verdiend konden worden wanneer je als eerste langs een “checkpoint” kwam. Bij dit checkpoint stond een leiding die een kaartje met een nummer uitdeelde. En hoe eerder je bent, hoe hoger het nummer op het kaartje.

De eerste kwam na een kleine driekwartier alweer aan bij het troeplokaal. En niet alleen dat was verbazingwekkend. Ook dat hij de tocht had gerend met een dikke jas, en minstens twee truien over elkaar aan. We hadden van te voren gezegd dat je je warm moest aankleden, maar dat is dan ook weer wat overdreven. Zo blijf je in ieder geval wel warm.

In de pauze kon iedereen even bijkomen, terwijl de laatste techniek voor de film werd getest. Sommige konden nog even een glimp opvangen van de Sint en zijn pieten die zich na een bezoek aan de welpen hordes kwamen ontmantelen.

Ook was er voor alle binnenkomers een zakje strooigoed van de goedheiligman.

’s Avonds startte de film en waren we ruim anderhalf uur zoet met een professor die het op verzoek eten kon laten regenen. Wat voor dit weekverslag echt een typisch geval van “daar moet je bij zijn geweest” is.

Door het zien van al dat uit de lucht vallende eten werd er tussen de film door even bijgetankt met chocomel en een speculaaspop.

Na het eindigen van de film en het afsluiten had de Sint voor iedereen nog een zakje strooigoed achtergelaten, wat niet meer op de boot naar Spanje paste.

Tot over twee weken!

Het spelteam verkenners