Vertrek vanaf de hoge limiet
Zoals gewoonlijk begonnen we eerst om 7 uur ’s ochtends (gaap) met het inladen van de zooi die meeging op kamp. Dan zou je denken dat het echt een takkewerk was. Dat was het op zich ook wel alleen het duurde gelukkig niet zo lang.
Tijdens het Kamp
Het opzetten van de hele mikmak ging wel goed, alleen de Valken deden er ietsjes langer over. Maar daar konden Victor, Stan en Thijmen ook niks aan doen(wie blijft er dan over???). maar goed, na het opbouwen hebben we altijd een verhaal door het bos. Ik ben bijna altijd de eerste dag, na het opbouwen ziek, dus ik was niet bij dat verhaal die deze keer door Thomas gedaan werd. Maar ik begreep van Victor dat het verhaal nergens op sloeg(hahaha). Maar goed, de dag daarna was ik natuurlijk weer beter en dus kon ik ook (maar al te graag) meedoen met de vechtspellen die toen kwamen. Ik weet niet meer precies welke maar ik dacht Stokkenroof, Knikkeren en Postkoetsspel. Een van de bruutste spellen die er zijn. Dat bracht dus ook de nodige slachtoffers met zich mee. Meestal zijn Victor, Leon, Max en ik wel een paar van die slachtoffers. Rik flikt het elke keer weer om er zonder verwondingen vanaf te komen… maar goed de andere spellen waren ook wel tof maar over sommige valt weinig te vertellen, behalve de dropping en de hike. Dus ik zal maar beginnen over de dropping. Mijn Patrouille en ik waren natuurlijk het snelst want wij deden er 70 minuten over en daarmee hadden we een record, lekker gedaan jongens. Wij waren niet eens over de provinciale weg gelopen, toch wel makkelijk als je daar een beetje de weg kent. Niet dat ik dat wist want ik had gewoon puur geluk. Maar wij hielden er in ieder geval wel flink het tempo in. En uiteraard hielp dat ook wel aardig. En dan te bedenken dat we daarna een derde van een taart ophebben want we waren met z’n vieren en een iemand lustte die taart niet, dus je kan begrijpen dat we aardig vol zaten. En iedereen probeerde om een stuk te krijgen maar het is ze mooi niet gelukt (hahaha, hij was overheerlijk jongens). En dan hadden we ook nog de hike, dat was ook geweldig alleen dankzij mij hadden we wel iets stoms gedaan…(iedereen weet nu wat ik bedoel) inderdaad we zijn met een grote boog om twee posten gelopen. Maar goed, laten we het daar maar niet over hebben. Ik vond het hele Russische thema echt vet. En dat je dan af en toe Engels moest praten was ook wel grappig. Ik vond het wel eigenaardig dat er een Engelse professor was die aan de Erasmus universiteit van Rotterdam werkte en dat hij heel gebrekkig Engels sprak (Jordy). Voor de weet ik eigenlijk niet wat ik nog meer moet zeggen. Een hike zoals deze moet je niet uitleggen maar die moet je beleven.
Vertrek vanaf het kamp.
We moesten toen vroeg uit onze nest omdat we alle zooi nog moesten opruimen. Maar uiteindelijk waren we toch wel klaar en toen was alles wel chill hoor, zeker toen die andere groep met mensen kwam. Iedereen wist toen wat er op het shirt van die meid stond (hahaha). Maar daarna bleek dat de bus het bos niet in kon komen of zo iets (amateur). Maar goed, wij dus dat stuk lopen, begon het opeens te regenen… dat schoot ook niet echt op. Maar ja, zaten we uiteindelijk in de bus en kon die de bus weer niet keren. Ik weet het niet meer zeker maar volgens mij zat er een vrouw achter het stuur. Maar na een reis vol met vals gezongen nummers waren we uiteindelijk weer bij de hoge limiet. En zoals gewoonlijk was Victor weer zijn slaapzak of iets dergelijks kwijt. Het is ook altijd dezelfde (grapje hoor Vic). Maar ja, toen werd iedereen dus opgehaald en was kamp officieel afgelopen.
Wibo bedankt, leiding bedankt en verkenners bedankt voor dit te gave kamp.
Geschreven door Gerhard van der Wildt