Het loofhutten spel is dat iedere patrouille een hut moet maken met dingen die je uit de natuur haalt en je kreeg stukje touw daar hadden we drie kwartier voor. Als de hut klaar was kreeg je er een cijfer voor van 1 tot 4 en wij hebben 4 gekregen.  Toen de hut klaar was begon het spel echt. Je moet dan namelijk de hut van de andere patrouilles vinden en de tennisballen en spelstokken stelen en naar je eigen hut brengen voor meer punten. Daarna op het einde keken ze naar hoeveel punten je had en welke patrouille had gewonnen met het jatten van de stok. Maar er is deze keer geen enkele hut gevonden door een andere patrouille, dus ging het deze keer om de punten van je hut. 

Onze hut was heel erg mooi. We hadden hem niet zo ver van het  pad af gemaakt, maar hij was zo goed gecamoufleerd dat je hem niet kon zien vanaf het pad. Marek de PL van de Valken liep  3 of 4 meter van onze hut en keek de leiding Leon (die in de hut stond) in de ogen en zag hem niet. Na een half rondje om de hut gelopen te hebben had hij hem nog steeds niet gevonden.

Knikkeren ging er zoals altijd geweldig ruig aan toe. Je wordt bij knikkeren in 2 teams verdeeld en dan moet je de ”knikkerberg” beklimmen. Je hebt dan de aanvallende partij en de verdedigende partij. De aanvallende partij moet de berg op en door 2 stokken heen en in achtervak terecht zien te komen dat is uitgezet achter de ‘kinkkerberg’. De palen staan zo’n 10 meter ervoor en tussen palen zit zo’n 3 `a 4 meter. De verdedigende partij moet de aanvallende partij tegenhouden zodat ze niet in het vak komen. Op het laatst doen we nog een potje tegen de leiding de nieuwe leiding Nick kreeg het zwaar te verduren. De naam knikkeren komt door het ”knikkeren” dit is het van de berg af duwen van de aanvallende partij.

Geschreven door Romar en Dario